Kościół pod wezwaniem św. Andrzeja jest usytuowany na Sowinach, w najstarszej dzielnicy miasta. Prawdopodobnie powstał około 1220 roku. W 1318 r. Henryk, ówczesny biskup wrocławski przekazał patronat nad świątynią zgromadzeniu sióstr Magdalenek w Szprotawie. W 1460 r. biskup wrocławski, włączył kościół do dóbr klasztoru sióstr Magdalenek, obiekt był ich własnością aż do 1810 roku, kiedy to nastąpiła kasata zakonu.
W roku 1860 przy kościele istniała szkoła katolicka. Wygląd budynku ma wiele cech romańskich. Posiada bardzo grube mury (1,1 m. w absydzie do 1,3 m w nawie). Jest to budowla jednonawowa, która zachowała w nienaruszonym stanie pierwotny układ przestrzenny. Jedyne zmiany to wydłużenie nawy głównej, którego dokonano w gotyku używając do tego kamienia polnego (zachodnia cześć) i dobudowanie od strony północnej zakrystii (XIX w.). Do świątyni wchodzi się przez umieszczony w ścianie południowej portal, dziś przesłonięty dobudowaną kruchtą. Kościół w swym romańskim kształcie zbudowany był z cegły i zapewne nie był tynkowany.
W absydzie oglądać też możemy gotyckie okna i jedynie zarysy ich poprzedniczek, które w nawie i prezbiterium zostały powiększone w baroku. Najbardziej różnorodne, co może zaskakiwać, są w tej budowli dachy: każda architektonicznie wydzielona część została przykryta innym ich rodzajem. Kościół św. Andrzeja nie posiada w swej bryle dzwonnicy. Znajduje ona obok kościoła. Wykonana jest w szachuicowej konstrukcji murów.
W środku kościoła znajdziemy:
- późnogotycki ołtarz szafowy pentaptyk. Główną skrzynię wypełnia rzeźbione przedstawienie Madonny. Ponad Jej głową unoszą się dwa anioły, podtrzymując koronę Marii. Po obu stronach stoją postaci apostołów: św. Andrzeja, po lewej stronie od patrzącego, św. Jakuba Większego z kijem pielgrzymim, po prawej. Skrzydła wewnętrzne ukazują rzeźbione sceny z życia Marii. Zawarto w nich: zwiastowanie i nawiedzenie, narodziny Pańskie, pokłon Trzech Króli.
- romańska, kamienną chrzcielnicę, która do niedawna stanowiła wsparcie dla ambony, wtopiona w betonową posadzkę. Jej misa ma owalny kształt, trzon zaś przekrój koła; nieznany artysta ozdobił ją skromnym ornamentem (jest to jedna z dwóch, niestety późnogotycka wykonana z piaskowca, zdobiona maswerkami nie zachowała się).
Więcej zdjęć w Galerii