Można śmiało powiedzieć o nim najwspanialszy zabytek naszego miasta i okolicy, stanowi mieszankę wielu stylów architektonicznych począwszy od gotyku po architekturę XVIII wieczną. Oprócz mieszanki stylów architektonicznych posiada coś, co niewątpliwie czyni go wyjątkowym w skali kraju. To dwie duże wieże ratuszowe górujące nad miastem. Są one widoczne gdy podziwiamy panoramę centrum miasta z daleka. Ratusze w średniowieczu stanowiły siedzibę władz miejskich.





Obecnie wiele z nich nadal pełni taką funkcję. Pierwotnie budowano je z drewna. Liczne pożary, trawiące miasta niestety ich nie oszczędzały. Szprotawski ratusz do XIV wieku również był budowlą drewnianą. Podczas przebudowy dokonanej w XIV wieku powstał niewielki kamienno - ceglany obiekt z małą wieżą (obecnie tynk ścienny zasłania pierwotny wygląd). Tak powstała najstarsza zachowana do dzisiaj wschodnia część budynku.

Charakter starej średniowiecznej budowli oddają wąskie korytarze i bardzo grube ściany we wschodniej wieży. Charakterystyczne dla architektury okresu średniowiecza są także małe okienka w pomieszczeniach wschodniej wieży. Nawiązaniem do starodawnego wyglądu budynku jest również sala rycerska urządzona w pomieszczeniu tuż obok wschodniej wieży. W jej środku zachowały się gotyckie łuki na suficie. Była to kiedyś najbardziej reprezentacyjna sala, w której odbywały się oficjalne uroczystości. Od niedawna mieszczą się tam zbroje oraz inne akcesorja nadające jej niepowtarzalny i starodawny wygląd.

Ratusz jako siedziba władz miejskich i najważniejszy cywilny obiekt w mieście posiadał połączenie z siecią podziemnych korytarzy prowadzących do bram miejskich, arsenałów, magazynów uzbrojenia, kościołów oraz niektórych kamienic. Korytarze zachowały się do dzisiaj, po licznych pracach budowlanych prawdopodobnie nie nadają się do penetracji. Pierwsza poważna przebudowa obiektu nastąpiła w latach 1583 - 1586. Wieża została powiększona (na gotyckiej czworokątnej bryle nadbudowano sześciokątny fragment). Wtedy także zmieniono hełm przykrywający wieżę. Pomieszczenia przywieżowe także zmieniły wygląd zewnętrzny, na renesansowy.





Kolejnej przebudowy obiektu dokonano w latach 1604 - 1625. Nadała ona ratuszowi barokowy wygląd. Po zachodniej stronie dobudowano wieżę zegarową, bardziej zdobioną od swojej wschodniej koleżanki,jednak wielokościowo nieco mniejszą. Z wieży tej w południe oraz o godzinie 21 można usłyszeć szprotawski hejnał. Sala posiedzeń w ratuszu

Dawniej w sytuacjach klęsk i zagrożeń hejnaliści oznajmiali mieszkańcom miasta o nadchodzących niebezpieczeństwach, dziś hejnał pełni jedynie funkcję atrakcji turystycznej.

Kolejne przebudowy ratusza nastąpiły w latach 1730 - 1732 oraz 1819 - 1862 w stylu neoklasycystycznym wraz z rozbudową obiektu w kierunku północnym. Po ostatniej przebudowie przybrał on wygląd, który możemy podziwiać do dziś. Wojny światowe nie spowodowały zniszczeń budynku. Po 1945 roku pozostał on siedzibą władz miejskich i taką funkcje pełni do dziś.
Ratusz posiada dużą salę obrad o wymiarach 16 m x 10 m z dużymi oknami wychodzącymi na południe, ponad balkonem zewnętrznym, na którym znajduje się herb miasta wykonany z piaskowca. We wschodniej części sali znajduje się podwyższenie około 50 cm o wymiarach 10 m x 3 m, gdzie znajdowało się miejsce dla burmistrza oraz znaczniejszych ojców miasta.

Podwyższenie oddzielone jest od części głównej sali czterema symbolicznymi kolumnami, stylizowanymi na korynckie, ze zdobionymi kapitelami. W centralnej części sufitu znajduje się zachowany w idealnym stanie herb miasta. Po obu stronach herbu znajdują się postaci aniołów, trzymających w rękach rozwinięte dokumenty. U stóp alegorycznych aniołów leżą cztery symboliczne maski. Sufit posiada bardzo bogate zdobienia późno-barokowe i neoklasycystyczne. Przed wejściem do sali głównej znajduje się sala mała o wymiarach 10 m x 10 m, która była przeznaczona dla gości oraz tzw. gawiedzi miejskiej. Sala posiada również bogato zdobiony stiukami sufit, z dużą rozetą o motywach roślinnych.

Ratusz po ostatniej rozbudowie wzbogacił się o dziedziniec otoczony z każdej strony jego murami. Dziedziniec był połączony z salą sądową, do której doprowadzano oskarżonych. Tuż obok ratusza znajduje się fontanna przedstawiająca złotą rybkę. Stoi ona w miejscu dawnego pręgierza, na którym wykonywano wyroki sądowe.

Więcej zdjęć w Galerii